Wanneer men juist op zoek is naar ‘opluchting’, komt er bij sommige mensen juist meer druk op de ketel te staan. Het is voor de meesten ondenkbaar maar voor sommige mensen is het een verschrikking om in publieke gelegenheden naar het toilet te gaan.

Parureris

Parureris, ook wel bekent als plasangst. Ongeveer 15% van de mannen, en 7% van de vrouwen lijden hieraan. De mensen die hieraan lijden kunnen onmogelijk of met grote moeite urineren in de aanwezigheid van anderen, of zelfs bij vermeende aanwezigheid. Dit kan bestempeld worden als specifieke fobie, maar het kan ook bestempeld worden als een sociale fobie. De mensen met deze beperking kunnen soms lastig van huis, durven geen drankje te nuttigen wanneer zij op pad gaan of hebben soms problemen om in hun eigen huis te urineren – uiteraard met alle gevolgen van dien.

De ziekte kan zo levensbepalend zijn dat de persoon de deur niet meer uit durft. Dit kan zo hoog oplopen dat hij of zij niet meer op vakantie gaat, of van baan verandert zodat hij of zij een eigen toilet tot zijn of haar beschikking heeft.

Psychosomatische klachten

Deze beperking wordt veroorzaakt door psychische problemen, en mondt uit in fysieke klachten. We spreken hier dan ook wel over een psychosomatische klacht. Voor sommige mensen is het een opluchting te horen dat er geen lichamelijk oorzaak is, en dat het via goede therapie te verhelpen is. Anderen kunnen het moeilijk accepteren dat er een schijnbaar geestelijke oorzaak ligt aan hun lichamelijk probleem.

Behandeling

Gelukkig is paruresis een aandoening die goed te behandelen is. Na diagnose door de dokter kan het probleem aangepakt worden door medicijnen, door gedragstherapie waarin de psycholoog pratend je angst zal proberen weg te nemen, of in ernstige gevallen door middel van een katheder.

Echter, doordat het onderwerp steeds meer bespreekbaar wordt is er goede hoop dat de drup toch nog in regen verandert. Van de drup in de regen lijkt dan ook het motto te zijn voor mensen die lijden aan het urinoirsyndroom!