Zo nu en dan publiceren we ervaringsverhalen van psychologie-gerelateerde professionals. Vandaag het verhaal van Marie die werkzaam is binnen een beschermde woonvorm voor chronische hard-drugs verslaafden.
Chronische verslaving
Sommige mensen kunnen het leven niet aan zonder drugs. Je hebt de stiekeme gebruikers, zoals in de zakenwereld waar werknemers lange werkdagen maken en dit volhouden door coke te snuiven. Maar je hebt ook de, meer bekende, verslaafde daklozen. Om overlast op straat te verminderen zijn er hulpverleningsorganisaties die zich met deze doelgroep bezighouden.
Alles door elkaar
Ik werk bij een beschermde woonvorm voor ex-dakloze, chronisch harddrugsverslaafden. Een hele mond vol. Bij deze cliënten is afkicken niet het doel. Ze zijn al (tientallen) jaren verslaafd en gebruiken dagelijks verschillende soorten drugs door elkaar. Denk hierbij aan het roken, spuiten of slikken van onder andere coke, heroïne, speed en cannabis. Daarnaast nemen ze, al dan niet voorgeschreven, medicijnen in. De dagen van de bewoners zijn gericht op het verkrijgen van voldoende drugs om zich zo goed mogelijk te voelen.
Dagelijks leven
Op hun eigen kamer mogen ze gebruiken, maar om dat in te perken is het verboden om te dealen en om drugs tot zich te nemen in de algemene ruimtes. Wat vermoedelijk beiden buiten het zicht van de medewerkers toch gedaan wordt. De bewoners krijgen ondersteuning gericht op (lichamelijke) hygiëne, dagbesteding en/of werk, materiële zaken en sociale contacten. Ook begeleiden we hen bij medische zorg, bijvoorbeeld door mee te gaan naar de (tand)arts en door persoonlijk medicatie een aantal keren per dag aan te bieden. Als een cliënt af wil kicken wordt hij/zij geholpen bij het vinden van een geschikte plek in een andere organisatie en moet diegene verhuizen. Werken is voor velen niet mogelijk, omdat ze dagelijks teveel onder invloed zijn, onvoldoende over sociale vaardigheden beschikken en zich niet (kunnen) houden aan afspraken. Daarnaast hebben veel chronisch drugsverslaafden psychiatrische problematiek en/of een verstandelijke beperkingen. Voor hen bestaat de dag uit het scoren van drugs, drugs gebruiken, ‘relaxen’ en het uitoefenen van hobby’s.
Een bewoner zei eens bedenkelijk tegen mij: “Elke dag is anders, ja, elke dag is anders.” Ik antwoordde: “Inderdaad, elke dag is anders.” Ondertussen dacht ik: “Voor mij wel, maar hoe kan jij dat zo ervaren? Je komt nooit de deur uit en doet dagelijks hetzelfde. Het enige waar je dag uit bestaat is aan drugs komen, drugs gebruiken, slapen, eten, tv kijken en muziek luisteren.”
Inzicht door verslaafden
Mij geven de chronisch drugsverslaafden een heel andere kijk op het leven. Ze vergiftigen dagelijks hun lichaam, doen allerlei illegale zaken, over hygiëne doen ze niet moeilijk, sociale verwachtingen hebben ze lak aan, maar ze kunnen zich goed voelen en genieten. Dat zijn allerlei dingen waar ik me druk over kan maken, terwijl zij zich bezighouden met drugs. Misschien zorgen de drugs er niet alleen voor dat ze het leven aan kunnen, maar ook dat voor hen inderdaad elke dag anders is…
Het is inderdaad bijzonder hoe deze mensen denken en leven. Leuk om zo via jou eens een kijkje te krijgen in dat werk en die doelgroep. Natuurlijk is drugs niet de goede oplossing om wat losser te worden in de eisen die ieder aan zichzelf stelt, maar ik denk dat hun manier van leven en denken ergens ver weg ons wel kan inspireren om niet te streng voor onszelf te zijn. In elk mens zit een inspiratie voor anderen, ook in hen…
Volgens mij kan je net zo goed zeggen dat het leven van een werken persoon telkens (behalve in het weekend) hetzelfde is: elke dag opstaan (om dezelfde tijd ook nog eens), ontbijten, douchen, tandenpoetsen, naar je werk, werken, lunchen, werken, naar huis, avondeten, bekaf voor de tv hangen, tandenpoetsen en richting bed.
Beetje een te hoog abstractieniveau om te beoordelen of een leven telkens hetzelfde is als je het mij vraagt. Het gaat er toch ook om hoe je een invulling geeft aan bijvoorbeeld werken en ontspannen?
De grap is dat bij mensen die werken alles juist veel voorspelbaarder en gestructureerder is. In dat opzicht snap ik heel goed: “elke dag is anders”.
Vind je slotzin echt prachtig, wow, heb er om moeten huilen!
Ik zie hier mijzelf in terug, pfff, wat een klote tijd was dat.
De meeste mensen houden hun drugsgebruik geheim
Ik vind het heel zielig dat sommige mensen verslaafd raken aan medicijnen, omdat ze die in eerste instantie nodig hadden..toch jammer dat veel ziekenhuizen geen nazorg verlenen betreffende het afkicken van medicijnen!
Ik vraag me wel iets af; mijn zusje (22) gebruikt (volgens haar) recreatief cocaine en xtc; is dit uberhaubt mogelijk? Want volgens mij is vooral cocaine zeer verslavend, ik kan alleen niets bewijzen, en omdat verslaafden meestal liegen over hun verslaving, durf ik haar dus niet te geloven.. Blowen vind ik dan weer niet zo erg, dat staat voor mij gelijk aan alcohol gebruik; en doe ik zelf ook weleens.
drugs is stom en niet leuk ik hou mijn sprekbeurt daar ook over
Mensen nemen geen drugs m zich goed te voelen. , maar waarschijnlijk om zich minder slecht eenzaam te voelen.
Over blowen. Ik doe het na 25 jaar verslaving nog steeds. En zie dat alle anden van vroeger het ook ng doen. Zee r verslavend middel dus ook
Beter sporten.. Als drugs gebruiken.