Een fobie wordt ook wel omschreven als ‘een ziekelijke angst, ook als er geen reeël gevaar is’. Fobieën zijn er dan ook in vele soorten en maten. De meest voorkomende zijn bijvoorbeeld hoogtevrees (ook wel acrofobie), pleinvrees (ook wel agorafobie) en angst voor spinnen (arachnofobie).
Daarnaast zijn er ook enkele fobieën die wat minder vaak voorkomen, zoals bijvoorbeeld coulrofobie. Mensen met coulrofobie hebben een ziekelijke angst voor… clowns! In onderstaand filmpje zie je enkele mensen die lijden aan deze fobie (n.b. mocht je coulrofobisch zijn; er zitten in onderstaand fragment een aantal beelden van clowns).
Coulrofobie komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Een rol in het ontstaan van coulrofobie kunnen de vele ‘boosaardige clowns’ zijn die af en toe in thrillers spelen (bijvoorbeeld ‘it’). Daarnaast zouden mensen bang voor clowns kunnen zijn omdat ze onverwacht gedrag kunnen vertonen en hun gezichtuitdrukkingen, door hun masker, moeilijker te lezen zijn. De angst voor clowns wordt meestal ontwikkeld gedurende de kinderjaren en is op eenzelfde manier te behandelen als dat andere fobieën dat zijn.
Ik lijd zelf aan coulrofobie, maar niet in de mate gelijk de vrouw in het filmpje. Ik voel me zeer onbehaaglijk bij het kijken van afbeeldingen en filmpjes van clowns, maar niet dat ik mezelf niet kan beheersen. Alleen als ik een echte clown zie, moet ik me inhouden om niet weg te lopen. Ik voel dan de nekhaartjes overeind komen, krijg kippenvel, begin te zweten… Ik heb er wel om mee leren gaan.
Hoewel carnaval de vreselijkste tijd voor me is, heb ik leren plezier te maken. Doch als iemand als clown verkleed passeert zou ik bij wijze van spreken in mijn broek kunne plassen! Irritant!
Mijn fobie is terug te vinden in mijn jeugd. Toen ik 4 was, ging ik naar het circus waar twee clowns voor de act elkaar begonnen te slaan met zwepen. Ik ben altijd extreem gevoelig geweest en begon dus als een bezetene te huilen. Sinds toen is mijn angst voor clowns nooit weggegaan 🙂
Dag T,
Dank voor het delen van je ervaring. Lijkt me moeilijk om hiermee om te gaan, maar zo te lezen heb je voor jezelf een goed ‘coping-mechanisme’ gevonden.
Ik ben zeer Coulrofobisch en wilde wat informatie over het onderwerp om het andere mensen uit te kunnen leggen (want geef toe, voor anderen is het vaak onbegrijpelijk). Nu kon ik meteen schone kleding aan doen omdat de pagina al begint met een clownsafbeelding. Als ik een website zou maken over een fobie, zou ik er zelf niet de afbeeldingen van bij doen. Het is dat iemand anders nu kon scrollen voorbij de afbeeldingen, anders had ik ook de website niet kunnen lezen. Misschien iets om toch rekening mee te houden…
Dag Sanne,
Je hebt helemaal gelijk. Ontzettend dom van ons. We hebben het direct aangepast.
Ik heb zelf coulrofobie, maar het gekke is dat ik er geen verklaring voor heb dus zelf ook niet weet hoe ik het heb ontwikkeld. Ik vind clowns echt vreselijk en heel eng, alleen al de gedachte eraan maakt me gek en ik weet er niet zo goed mee om te gaan. Alleen al bij t zien van een foto van een clown wordt ik super bang en kan ik wel in huilen uitbarsten.. En ik denk dat als ik er 1 zie dat ik helemaal gek wordt. Ik durf niet zo goed hulp te zoeken omdat ik bang ben te worden bloodgesteld aan mijn angst. Heeft u misschien tips?
Hoi D.,
Wat vervelend dat je hier zo’n last van hebt…
‘Helaas’ is één van de weinige oplossingen JUIST ‘exposure therapie’. Hier wordt je stapje voor stapje minder angstig gemaakt. Dat gaat heel geleidelijk (en kan daardoor ook best lang duren). Ik kan me voorstellen dat je dat heel eng vindt, maar het werkt wel. Ga er eens over praten met je huisarts (of met een psycholoog), ze kunnen je er écht vanaf helpen. Geloof me; uiteindelijk zal het een hele opluchting zijn en ben je blij dat je deze stap genomen hebt.
Succes!
Jerre
Ik heb een hele hoop fobieën, maar coulrofobie is toch het prominentst. Dat betekent -in mijn geval- niet alleen angst voor clowns, maar ook angst voor geschminkte of verklede mensen.
Rond Sinterklaas-tijd verschuil ik mij in mijn slaapkamer uit angst om een Sinterklaas of Zwarte Piet tegen te komen in de supermarkt en ik kom dan pas tevoorschijn als alles voorbij is.
Ook toen ik een paar jaar terug met mijn kind op een Lego-beurs was waar Star Wars-mannen en andere Lego-figuren rondliepen, stierf ik duizend doden.
Nog steeds kan ik het niet aan om een foto/screenshot/tvstill te zien van een clown. Zelfs Bassie van Adriaan niet.
Ik heb ditzelfde probleem! Panisch voor mensen met een masker op…
Hoi allemaal,
Ik heb ook coulrofobie en ik heb geen idee waneer het is begonnen.. als klein kind van 3-4 had ik al nachtmerries over clowns, het ging er bijvoorbeeld over dat als ik een koekje at met velgekleurd glazuur, die een clown voor me had neergezet, dat ik dan zelf helemaal onder de gekleurde bulten kwam te zitten en zelf in een clown veranderde.
Voor mij zijn clowns ook nooit normale mensen geweest, ik dacht eerst ook altijd dat het monsters waren of vreemde wezens die er hier waren om mensen bang te maken.
Later toen ik wat ouder was rond mijn 8e jaar begon ik te begrijpen dat clowns ook gewoon mensen waren maar dan verkleed en op een enge manier geschminkt. Ik ben ook niet alleen bang voor clowns maar ook voor mensen die met felle kleuren geel orange blauw enz geschminkt zijn, velle kleuren in hun kleren dragen, clownsschoenen aan hebben en het engst vind ik de rode neus.
Rond mijn 10e ging het heel goed met mijn angst ik vind clowns al minder eng en kon er wat meer over praten totdat ik op mijn 12e voor het eerst De horrorclown in het nieuws zag. De nachtmerries begonnen weer ik had nachten dat ik niet wilden slapen of dat ik gillend wakker werd omdat ik in mijn droom weerd nagejaagd door cliniclowns tot en met horrorclowns.
Ik ben nu 14 en nog steeds word ik nagejaagd door mijn angst ik probeer het nu mensen ook duidelijk te maken dat ik deze angst heb zodat ze er mee om kunnen gaan, maar veel mensen begrijpen het niet , ze snappen niet hoe bang ik ben.
Mijn verhaal vertellen in deze reactie Lucht op ik weet niet hoe mijn angst zich verder zal ontwikkelen, of het erger zal worden of juist minder erg maar ik hoop dat ik op een dag ook gewoon normaal met mensen er over kan praten inplaats van dat ik bijna in mn broek plas als ik het woord alleen al hoor