Hoe vaak spelen jonge kinderen wel geen vader en moedertje. De ene keer met een pop, de andere keer met andere kinderen of ouders en ook de juf wordt wel eens gevraagd om mee te spelen.  Wat leren kinderen nou van deze doe-alsof spelletjes?

Sociale rollen en sociale interacties

Ten eerste natuurlijk sociale rollen en sociale interacties. Door het spelen met andere kinderen of volwassenen leren zij hoe rollen in elkaar zitten, alhoewel zij het meeste al weten door het imiteren van volwassenen. Daarnaast spelen kinderen de rollen vaak representatief: meisjes spelen moedertje, jongens vader (of bouwvakker, brandweerman, enz.) Kinderen hebben ook door dat rollen representatief zijn en schrijven rollen ook graag toe aan anderen:  ‘Jij speelt de papa, dan speel ik de mama‘. Als je het fout doet, dan hoor je dat ook: ‘Mama’s dansen niet, die maken eten voor de kinderen!’ Door interactie en sociale regels leren kinderen hoe zij zich moeten gedragen.

Mentale vaardigheden

Ten tweede versterkt het doen-alsof verschillende mentale vaardigheden, zoals volgehouden aandacht, geheugen, logisch redeneren, taal, verbeelding, creativiteit, het perspectief van een ander kunnen aannemen en de mogelijkheid om te reflecteren op het eigen denken en gedrag.

Dat deze vaardigheden geoefend worden, is eigenlijk ook wel logisch. Om een lopend ‘verhaal’ te spelen, zullen kinderen het verhaal moeten onthouden. Zij moeten zich kunnen verplaatsen in een rol die ze zelf spelen en ook in andermans rol. ‘Hoe zou een moeder reageren?’ Door te praten tijdens het spelen, blijven ze in de rol en snappen andere kinderen het verhaal ook beter. Hierdoor verbeterd taalvaardigheid.

Bij doen-alsof spelletjes is er langere interactie, meer betrekking van anderen en meer meehelpend gedrag aanwezig dan bij activiteiten zoals kleuren of puzzelen. Van deze simpele spelletjes leren kinderen dus enorm veel!

Bron: Berk, L.E. (2008). Infants, Children and Adolescents (6th Edition). Pearson Education, Inc.