Transvrouw Samantha laat PsyBlog-lezers deelgenoot zijn van haar persoonlijke belevingswereld. Deel 3 van het dagboek van een transgender gaat over de vraag: Hoe zou het zijn geweest als lang haar mannelijk was en kort haar vrouwelijk?

Al een tijdje ben ik aan het denken over permanente verwijdering van mijn gezichtshaar. En wat zou ik nog meer aan haar ‘moeten’ weghalen? Armhaar? Beenhaar? Het houdt me bezig. Vrouwen hebben minder lichaamshaar dan mannen, maar waarom willen vrouwen eigenlijk lang hoofdhaar hebben? Ik weet nog niet zeker hoe ver ik wil gaan met die eerste ontharing. Natuurlijk wil ik af van al mijn onnodige haar; het gaat – nog steeds en óók – om de presentatie. Daarbij krijg ik nog geen hormonen toegediend om vrouwelijk te worden, dus is de kans groot dat ik later, na de start van de hormoonbehandeling, alsnog een tweede ontharing moet ondergaan.

Naast mijn studie ben ik vakkenvuller bij een supermarkt en zo kan ik tijdens mijn werk observeren wat mensen dragen en ook hoe ze hun haar hebben. Wat mij opvalt is dat vrouwen zo rond hun 35ste jaar kort haar hebben, en dat ik alleen in Amsterdam tot nu toe mannen heb gezien met lang haar. Zelf heb ik nu ook lang haar; het valt wel op, maar niet op een negatieve manier. De afgelopen twee jaar ben ik niet naar de kapper geweest. Ik heb mijn hoofdhaar gewoon laten groeien. Misschien dat ik wel eens naar de kapper moet om ‘bij te punten’ maar ik weet niet zeker of ik daar klaar voor ben, omdat niemand in mijn buurt weet dat ik transgender ben; dat weten alleen mijn familie en vrienden.

Aan mijn moeder heb ik gevraagd of zij wist waarom vrouwen hun haar kort willen hebben. Haar antwoord was dat het makkelijker is of, als er bijvoorbeeld kleine kinderen zijn, die tien minuten borstelen in de ochtend voor sommige vrouwen net teveel tijd kost. Desondanks: ik ken wel een paar vrouwen die met kort haar vaak genoeg naar de kapper gaan én hun haar borstelen. Dan vraag ik mezelf af: is het mode of zit er toch iets in wat ik niet zie?

Kort haar heb ik in ieder geval nooit mooi gevonden en de druk voor jongens om kort haar te hebben heb ik nooit begrepen. Jongens die gel in hun haar deden om het er toch een beetje uit te laten zien werden ‘cool’ gevonden. Ik vind gel ‘rotzooi’ en overbodig, maar misschien ben ik zelf teveel op het natuurlijke gericht.

Mijn vrienden in Amerika zijn erg vrij in hun haardracht. Zo ken ik er twee die graag hun haar groen, paars rood of blond kleuren. Ze houden zich net als iedereen aan de sociale norm. Vrouwen hebben lang haar, en net als vrouwen hebben zij ook hun haar lang.  Noem me hypocriet, want ondanks alle ‘rotzooi’ die daarvoor nodig is, wat dus tegen mijn principes ingaat, zou ik graag mijn haar eens natuurlijk rood willen kleuren.

Het onderwerp voor de volgende keer is: vrienden, vriendinnen.