Transvrouw Samantha laat PsyBlog-lezers deelgenoot zijn van haar persoonlijke belevingswereld.

Vakantie & zwemmen

In mijn vorige blog schreef ik dat ik op vakantie zou gaan, en inmiddels ben ik al geruime tijd terug van weg geweest. Op een vrijdag vertrokken wij met ons zevenen in twee auto’s naar een bestemming binnen Nederland. Mijn instelling was dat ik de hele week volledig als vrouw zou doormaken en mijn vrienden zouden mij daar bij helpen en waar nodig steunen. Er is veel gebeurd in die ene vakantieweek. Veel tijd hebben we heerlijk aan het water gezeten in de nog redelijke warme laatste week van augustus.

Hieronder de eerste topic van drie vakantie-blogs: 

Het zwembad

Met vier van mijn vrienden ging ik naar het binnenzwembad. Aangekomen bij de kleedkamers had ik al gemerkt dat mensen mij goed aankeken en daarom nam ik een apart kleedhokje; ik was er nog niet aan toe om me in een publieke ruimte om te kleden.

Mijn bestelde zwemrok was niet op tijd thuisbezorgd en daarom kwam ik omgekleed in een bikinitop met een zwemshort het hokje uit. Opnieuw werd ik door bezoekers flink bekeken. Ik zag aan hun houding, hun expressie, dat ze verward waren, de vraagtekens kwamen bijna hun ogen uit. Eenmaal voorbij de douches, voelde het aan als een sprong in het diepe: ik liep dan ook zeer nerveus naar het water, waar ik dichtbij mijn vrienden in de buurt bleef. Het is moeilijk om normaal te lijken – en te kijken! – wanneer er zoveel ogen op je gericht zijn.

Ik probeerde er geen aandacht aan te besteden maar als je kinderen naar je ziet kijken met een vragende en nieuwsgierige blik voelt het niet fijn als er niet iets is om je achter te verschuilen. Eenmaal in het water was het makkelijker en beter uit te houden. Het gedeelte schouders en lager was moeilijker te zien, dacht ik. Desondanks stelde niemand vragen. Had iemand iets gevraagd, dan zou ik simpelweg hebben gezegd dat ik een jongen ben die liever een meisje wil zijn.

Ik heb momenteel silicone nepborsten. Ze zijn in plastic gewikkeld en huidkleurig. De kleur komt niet overeen met mijn eigen huidskleur en daardoor vallen ze op. Zolang ik nog geen natuurlijke borsten heb, is dit de enige oplossing die het dichtste bij komt. Bij vertrek uit het zwembad waren er weer mensen die me langer aankeken dan normaal, maar ik zat al wat comfortabeler in mijn vel. Ze keken, maar gedroegen zich niet anders door mij. Opnieuw waren er geen vragen of opmerkingen. Eerlijk gezegd werd ik heel normaal behandeld, dus ook niet uitgelachen of bespot. Daar ben ik blij mee.

Tijdens de vakantie hebben we ook een fort bezocht; over die excursie gaat mijn volgende blog. Wordt vervolgd.