Transvrouw Samantha blikt terug op een zomervakantie, die voor hem vooral in het teken stond van een week ‘volledig vrouw’ zijn.

Vakantiehuisje en de zon

Zes jongens en ik, in één vakantiehuisje met 6 bedden, 1 keuken, 2 toiletten en een tv. Het mooie weer van eind augustus maakte de week in zo’n huisje makkelijker om uit te houden; we zaten nooit echt opgekropt binnen, omdat het bijvoorbeeld regende. Het was wel een chaos qua huishouden. Niemand wilde de leiding nemen, het was vooral vrijwillig wat er gebeurde. Ik hielp her en der een handje mee, maar eigenlijk wilde ik alleen maar zoveel mogelijk ‘als vrouw’ relaxen. Even mijn zorgen opzij zetten, voordat ik ging beginnen aan mijn stage.

Het was heerlijk om in de zon te zitten in bikini, of op mijn buik te liggen zonnen aan het water. Het waren rustige middagen, gevolgd door drukke avonden waar we met z’n allen zaten te gamen, in de vorm van bordspelen. Vooral laat op de avond werd er veel gesproken, na een glas wijn of een biertje. Er was ook wiet ingeslagen voor de vakantie, voor de 5 mensen die dat wel rookten. Ikzelf doe er niet aan. Een van de jongens vertrok halverwege de vakantie, omdat hij iets niet goed gepland had. Hij kwam ook niet meer terug. Zijn vertrek scheelde wel rommel op de bovenverdieping, omdat hij in de nachten dat hij er wel was in de gang sliep op een meegenomen matras.

Excursies als vrouw

Bij een vakantie horen excursies, of in ieder geval op zijn minst eentje…. Ikzelf heb me nooit echt als toerist gevoeld op vakanties met het verplicht zien van trekpleisters, zoals bier- of wijnbrouwerijen, de Sagrada Familia in Spanje, de stormvloedkering, om maar iets op te noemen. Mijn ouders namen me vaak ergens mee naartoe, maar als kind interesseerde dat soort dingen me niet. Ik accepteerde het vaak zonder tegen te stribbelen, want ik wist wel dat het toch geen zin had om ertegen in te gaan.

In de vakantieweek was mijn beste vriend een dagje weggeweest naar wat hij vond een geweldige plek. Hij wilde er nog een keer heen en ik liet me overhalen om ‘volledig als vrouw’ mee te gaan naar het fort, om daar rond te kijken. Toen we daar met zijn vieren aankwamen (er gingen nog twee vrienden mee), was ik redelijk zenuwachtig; het is voor mij nog niet makkelijk om er zo overduidelijk voor te gaan. Ik droeg toen een o-nek shirt. Dat is bedoeld om het bovenste gedeelte van de borsten te laten zien. In ‘nerveuze’ situaties trek ik het shirt vaak wat hoger op, om het alles te laten bedekken. Wat niet weet wat niet deert. Ik krijg dan wel de gebruikelijke blikken maar het zwempartijtje een paar dagen ervoor had me al goed voorbereid.

Het voelde voor mij vreemd om te genieten van het zien van het fort met mijn vrienden. We liepen eerst over de muren van het fort, en bekeken de uitkijkposten. Na het lopen van die muren, gelegen in een stervorm, gingen we het kleine dorpje in om daar te lunchen. We gingen binnen zitten om de wespen te vermijden en hebben lekker gegeten. Mijn vrienden wilden perse een souvenir meenemen voor thuis, dus we gingen nog langs allerlei winkeltjes. Net zoals in het zwembad sprak niemand mij aan over mijn uiterlijk. Er waren wel  blikken, wat ik moet leren accepteren. Ik sta niet graag in het spotlicht. Het liet me in ieder geval opnieuw zien dat ik me best openlijk zo kan (of mag) gedragen. De week was leuk, gezellig en relaxt. Echt een van de weinig vakanties waar ik echt tot rust ben gekomen.

De volgende keer schrijf ik over mijn autisme-kenmerken.