Je bent ontslagen, of je vriend(in) heeft het uitgemaakt, je fiets is gejat of je ligt met een zware griep op bed: soms gebeuren er dingen in het leven waar je niet vrolijk van wordt. Maar ja, wat kun je daar aan doen? Je hebt immers het leven niet onder controle. Toch?

Inderdaad heb je het leven niet onder controle. Het enige wat je kunt doen als het tegenzit is je houding ten aanzien van je leven te bepalen. Hoe jij je verhoudt tot de dingen die gebeuren, daarin zit persoonlijke vrijheid, daarin kun je een keuze maken. Ben je een slachtoffer? Voel je je machteloos en gefrustreerd? Geef je de ander de schuld? Had hij/zij moeten veranderen? Met andere woorden ben je reactief? Of neem je een proactieve houding aan; een houding waarin je probeert te begrijpen wat er gebeurt en waarin je met zelfcompassie naar jezelf kijkt.

Zelfmedelijden of zelfcompassie?

Zelfmedelijden? Nee, zelfcompassie! En dat is heel wat anders. Met zelfmedelijden zit je in een slachtofferrol, maar wanneer je vanuit zelfcompassie met jezelf omgaat, word je je eigen beste vriend, die vol mededogen naar je kijkt en met je meeleeft.

Compassie voor jezelf hebben, omvat dezelfde kwaliteiten als compassie voelen voor een ander. Het gaat over begrip voor jezelf hebben als je het moeilijk hebt; je emoties onder ogen kunnen/durven/willen zien zonder oordeel. Niet erin wegzakken, maar er als een ‘zorgzame moeder naast gaan zitten’ en er compassie, medeleven en empathie voor voelen. Je vindt jezelf dus niet ‘zielig’, maar vindt het simpelweg vervelend voor jezelf.

Met zelfcompassie streef je naar je eigen gezondheid en welzijn en dat leidt to proactief gedrag om je situatie te verbeteren, in plaats van passiviteit. Ook betekent het niet dat jouw problemen belangrijker zijn dan een ander, het gaat er slechts over dat je denkt dat jouw problemen ook belangrijk zijn en warme aandacht verdienen.

Focus van vandaag de dag

 Vandaag de dag zijn we voornamelijk gefocust op onze positieve gevoelens, we moeten ons goed voelen, vrolijk zijn, maar helaas kan het een niet zonder het ander: ook verdriet, angst en boosheid horen bij onze basisgevoelens. Het is de andere kant van dezelfde medaille. Als we die minder prettige emoties niet onder ogen durven/willen zien, gaan ze een eigen leven leiden in je schaduwzijde en komen ze er vaak in een verwrongen vorm uit. Dan explodeer je bijvoorbeeld plotseling van woede zonder dat daar een relevante aanleiding voor is.

Meestal verharden emoties als we ze wegduwen; verdriet dat niet geuit is, verwordt tot boosheid. Ongeuite boosheid wordt bitterheid, zelfs soms haat. Uiten hoeft niet te betekenen dat je tranen met tuiten huilt of woest je haren uit je hoofd trekt: het belangrijkste is dat je als je het moeilijk hebt om aandacht voor je gevoelens te hebben en jezelf niet in de kou te laten staan.  Zelfcompassie biedt in dat opzicht erkenning voor je eigen gevoel, waardoor je je getroost en gesteund voelt door jezelf.
Makkelijker kun je het dus niet maken, wel prettiger!

Irene Verweij

www.in-therapie.nl