Als cliënt bij de GGZ kom ik wel eens lotgenoten tegen, mensen die net als ik psychosegevoelig zijn. Ik merk vaak dat een aantal van deze mensen heel veel met hun aandoening bezig zijn, soms bijna de hele dag. Soms doe ik dit ook, maar erg gelukkig word ik daar niet van. Als ik dan een keer op vakantie ga of op een andere manier even in een andere omgeving vertoef, dan ervaar ik genoeg afstand om eens goed over mijn eigen situatie na te denken en over hoe ik in het leven sta.

Gevoeligheid

Iedereen is uniek en natuurlijk lijken we allemaal wel een beetje op elkaar. Alleen hebben we allemaal vaak andere dromen en interesses. Ook de inhoud van onze psychosen verschilt meestal veel van elkaar. Ik van mening dat het leven eigenlijk veel meer omvat dan onze kwetsbaarheid voor psychosen. Op een gegeven moment gaat het beter. Op een gegeven moment kijken we vooruit en dan zijn we weer bezig met onze werkelijke interesses en dromen. Ik denk dat dit laatste heel belangrijk is, eigenlijk voor ieder mens. We hebben allemaal een gevoeligheid. De een is vatbaar voor de griep, de ander is gevoelig voor een psychose. Maar zijn we eigenlijk niet allemaal ergens gewone en normale mensen? Ik ben van mening dat we, ook met onze kwetsbaarheid, zo normaal mogelijk kunnen deelnemen aan onze samenleving. Elk op zijn of haar eigen manier.

Volg je dromen

Zo heb ik vier boeken geschreven die allemaal uitgegeven zijn. Eén van deze vier boeken, “Van Psychose naar Herstel”, ligt klaar voor vertaling naar het Engels bij de uitgeverij. Deze vertaling wordt binnenkort in de Verenigde Staten, Engeland en Canada. Ik heb het altijd al heerlijk gevonden om te schrijven, als kind al. Een grote droom van mij was om ooit één boek uit te geven. Dit heb ik allemaal verwezenlijkt na mijn psychosen. Ik vond het ook altijd al heel leuk om creatieve dingen te doen met de computer. Daarom ben ik momenteel bezig met het leren van websites bouwen in code. Dus middels HTML5, CSS3 en JavaScript. Ik heb al drie studieboeken over dit onderwerp uit en al zo’n acht websites gebouwd. Dit allemaal ondanks mijn aandoening. Ik onderneem en doe veel leuke dingen en ik heb het idee dat ik mij daardoor een stuk gelukkiger voel. Ik heb het idee dat ik hierdoor ook goed voor mijzelf zorg. Het lijkt mij goed als GGZ-professionals het hier ook over gaan hebben met hun cliënten; waar liggen hun interesses en wat zijn hun dromen. Vervolgens kun je samen een concreet stappenplan maken. Door je hierop te richten krijg je meer energie en voel je je gelukkiger. En je bent minder met je aandoening bezig. Bij de GGZ zeggen ze vaak dat je afleiding moet zoeken wanneer je je niet goed voelt. Maar deze afleiding moet ook bij je passen. Je moet een strategie toepassen waardoor je je echt beter voelt, vooral op de lange termijn.

Afleiding

Toen het jaren terug heel slecht met mij ging, ging ik ‘gewoon’ heel veel werken. Want ik zat toen bijna een heel jaar, gedwongen, in een psychiatrisch ziekenhuis zonder enige vorm van dagbesteding en ik reageerde ook nog slecht op de medicatie. Ik voelde mij zo ellendig door deze behandeling dat ik er vaak aan dacht om uit het leven te stappen. Maar ik vocht mezelf eruit. Ik zocht zo veel afleiding in de vorm van werk en studie dat ik op een gegeven moment het ziekenhuis weer mocht verlaten. En ik begon mij pas echt beter te voelen toen de dosering van de medicatie omlaag ging. In dat ziekenhuis was ik speelbal van de aandoening geworden. Op een gegeven moment kon ik helemaal niks meer, zowel door de omgeving als de aandoening. Het was een vreselijke periode, maar sinds ik dit heb meegemaakt, kan ik het leven makkelijker relativeren, voel me veel gelukkiger dan daarvoor en heb ook behoorlijk wat humor ontwikkeld. Misschien moest ik dat wel meemaken om dit te kunnen bereiken.

Positiviteit

Ik probeer positief te blijven, ook over alle ellende die ik in mijn leven op mijn bord heb gekregen. Ik probeer het een plek te geven. Ik probeer het zelfs te omarmen en met humor erop terug te kijken. Ook al vond ik het toen helemaal niet grappig. Ik weet inmiddels ook dat ik lang niet alleen maar mijn aandoening ben. Ik heb er een. Ik heb een kwetsbaarheid en daar moet ik zo nu en dan rekening mee houden. Ik kan niet te veel stress in korte tijd aan, nog niet. Ondanks wat ik allemaal op mijn bord gekregen heb en krijg, blijf ik leren. Ik blijf mezelf ontwikkelen. Daarnaast hebben zogenaamde ‘normale’ mensen vaak ook wel iets van een kwaal. De een is vatbaar voor de griep, de ander lijdt aan reuma. De een heeft een allergie, en weer een ander lijdt aan suikerziekte, waar je overigens ook medicijnen voor moet slikken.

Geef niet op!

Ik hoop dat ik andere mensen mee kan geven dat het leven veel meer is dan je aandoening. Dat je je op je dromen moet richten en niet moet opgeven. Dat je het leven in haar totaliteit moet omarmen, voor jezelf dient te zorgen en van jezelf moet houden. Ook als het minder goed gaat. Ik weet dat het leven soms heel zwaar kan zijn, maar anderen zijn je al voorgegaan. Ook jij zal het geluk weer vinden. Als mens heb je heel veel eigenschappen en ‘slechts’ één hiervan is je gevoeligheid voor psychosen. Een aandoening is iets wat je hebt.

Maar wat je hebt, is niet wie je bent!