[18-03-2015]
Lief dagboek (en lieve lezers),
Sinds een week of vijf ben ik opgenomen, omdat ik weer een psychose kreeg. Ik heb extra medicijnen gekregen en daardoor voel ik mij de hele dag suf. Maar de psychose is over. Ik zit in een psychiatrisch ziekenhuis, op de afdeling “Psychosen 1” en heb een eigen kamer met daarin een kast, bed, tafel, stoel en wasbak. De eerste week bleef ik zeven dagen op de afdeling. De tweede week ging ik één nachtje naar huis. Elke week ging ik een nacht extra naar huis. Afgelopen weekend ging ik vier nachten naar huis. Het gaat nu goed met me. Ik ga op tijd naar bed, neem braaf mijn medicijnen, sta op tijd op, verzorg mezelf goed en doe deels ook mee met het dagprogramma. Ik ben daarnaast, hetzij op een wat rustiger tempo, doorgegaan met mijn vrijwilligerswerk: websites bouwen. Ik heb ook voor mijzelf een nieuwe site gebouwd. Zie http://www.dianavanlandeghem.nl/

De psychose

Maar nu ga ik weer bijna met ontslag en ik merk echt dat ik een psychose heb gehad. Ik voel me moe en ervaar concentratieproblemen. Maar zoals ik eerder aangaf, de psychose is over. Dit is de vierde keer dat ik een psychose gehad heb. Je zou zeggen, elke keer wordt makkelijker omdat je de (goede) ervaringen van de vorige keren meeneemt, maar toch is het soms moeilijk. Ik moet het een stuk rustiger aan doen en daar heb ik moeite mee. Ik kan niet maar blijven doorgaan, zoals ik voor de psychose deed en wat ook deels de oorzaak was van deze psychose. Daardoor heb ik geen andere keus dan dat ik mij soms wat verveel, omdat mijn agenda minder druk is. Omdat niet alle tijd ingevuld is. Maar nu verveel ik mij even niet, want ik mag weer een artikel schrijven voor PsyBlog. Ik heb gehoord dat ik bij de kernauteurs hoor en dat vond ik erg leuk om te horen. Dus bij dezen weer een artikel van mij.

Ik heb mijzelf laten opnemen omdat ik merkte dat het helemaal de verkeerde kant op ging. Ik hoorde o.a. stemmen die erg nare dingen tegen mij zeiden. Ik had nachten niet geslapen. Ik heb me acuut laten opnemen. Ik ben naar de open afdeling gegaan. Ik heb me gehandhaafd. Ik heb alles gedeeld met de verpleging, en doktoren. Ik heb meer dan 40 gedichten geschreven. Ik heb een plan gemaakt voor wanneer ik weer met ontslag zou gaan, inclusief een half ingevulde weekplanning. Wanneer ik meer tijd heb, kan ik ‘stressoren’ (zoals plotseling naar de huisarts/tandarts moeten) veel beter opvangen. Ik word daar dan amper gestrest van dan wanneer mijn agenda vol zit. Dit laatste moet ik waarschijnlijk nooit meer doen. Ik kan genoeg ontspannende dingen doen. Zo ben ik begonnen met het kijken naar de serie Het kleine huis op de prairie. Ik moet blij zijn met de kleine dingen. Ik moet genieten. Ik moet in harmonie leven met mijn aandoening. En positief blijven.

Zwarte humor

Ik heb gelukkig veel zwarte humor. Dit heb ik, denk ik, van mijn moeder. Ik sla me er wel doorheen. Ik kijk vooruit, naar een rustig leven maar zeker niet een leven wat saai is. Ik ga door met webdesign, dat deed ik ook tijdens de opname. Ik ga door met de dingen die ik leuk vind. Maar soms moet ik mij gewoon even vervelen. Even helemaal niks doen. Dit lukt mij aardig. En morgen, of overmorgen, ga ik met ontslag.