Het is een zoete zaterdagmiddag.
De bedden verschoond, de was gedaan en lekker in het zonnetje gezeten.
Het is zo’n zaterdagmiddag waarop ik denk: “Ik mag een tijdschrift”.
Want de avond duurt nog lang, en de zon schijnt nog even fel op mijn mooie, ouderwetse leunstoel in de tuin.
Gewoon, nog even snel voor sluitingstijd, een tijdschrift uit de schappen wegkapen. Maar nee, zegt de ratio. Je hebt nog genoeg tijdschriften in huis. Ongelezen, en nog vers van nieuwheid.
Eerst maar eten koken. De ingrediënten voor nasi zijn keurig klaargelegd door manlief. Maar; de kipfilet ontbreekt.
Oef. Moet ik toch naar de winkel. Tsja. Ik kan er ook niks aan doen.
Ja, zal ik dan achteraf zeggen… Er moesten immers toch ook nog ijsjes voor de kinderen komen, met dit warme weer.
Bewapend met kipfilet en perenijsjes loop ik – vlak voor sluitingstijd – nog even terloops langs de schap met tijdschriften. Psychologie Magazine, inclusief het werkboek ‘Ontdek je talent’! Oké, denk ik. Als ik nu géén bloemen koop (wat ik wel van plan was), dan besteed ik dat geld aan dit tijdschrift. In gedachten zie ik mezelf al in het zonnetje mijn talenten rubriceren… Zinvol kan het immers ook zijn, met het oog op de speurtocht naar een nieuwe baan!
Na een heerlijke nasi-maaltijd (waarin de kipfilet niet mocht ontbreken!) nestel ik mij in mijn fijne leunstoel-voor-in-de-tuin. Ik ontdek mijn talent, en hoe! Dit is gewoon een ‘must-have-doe-boek’, dat iedereen zou moeten kopen.
We weten het best wel: dat waar we goed in zijn. Dat weten we best wel van onszelf. En we moedigen anderen aan, om beste uit zichzelf te halen. Daar zijn we heel goed in, in het aanmoedigen van anderen. Dat we zeggen: ‘moet je doen joh, jij kan dat als geen ander’. En op een dag verdienen we zelfs het predicaat ‘coach’, omdat we zo goed zijn, in het aanmoedigen van anderen. En dan mogen we daar ons werk van maken. Werk, waar we steeds beter in worden, en geliefd door anderen.
Totdat die dag er is, dat je contract afgelopen is. Dat je baan wegbezuinigd wordt. Dat ze moeten inkrimpen. Dat je nog zo goed kunt zijn in je werk, maar dat ze moeten inkrimpen.
Je denkt: nou ja, ik neem toch altijd mezelf mee, waar ik ook ga of sta. Maar – linksom of rechtsom – baan exit is hoe dan ook een feit. Je ontvangt allerlei lieve mailtjes uit je netwerk. Dat het zo zonde is, dat ze jou nu moeten missen. Stuk voor stuk print je de mailtjes uit, en plakt ze in een gezellig plakboekje.
‘Voor later’, zeg je dan. Een plakboekje is ‘voor later’.
Inderdaad, ja. Het is nu een half jaar later. Plakboekje weer tevoorschijn gehaald. En het ‘complete werkboek ontdek je talent’, als slagroom op de taart.
En zo komt het voor dat je onder de zwoele avondzon je talenten ontdekt, die je eigenlijk al sinds jaar en dag kent, maar die best een opknapbeurtje kunnen gebruiken.
(Net als je tuin, overigens, maar first things first!)
