‘Ik studeer Journalistiek en Communicatie in Utrecht’. ‘Oh, de school van Journalistiek, wauw!’ Vaak leg ik dan uit: ‘Nee, dat niet. Ik zit op het MBO Utrecht en ik volg een MHBO opleiding, die je goed voorbereidt op het HBO.’ Soms valt er dan een vreemde stilte en hoor ik de mensen denken. Ze kennen de school en opleiding niet.

Natuurlijk is het soms jammer. De school van Journalistiek is echt de crème de la crème van de journalistiekwereld. Interessante sprekers zijn hier te gast en projecten ogen professioneler. Maar is dat ook echt zo? Ik kom het natuurlijk nooit te weten. Toch past de opleiding niet helemaal bij mij. Dit vertel ik meestal ook tegen de mensen als ze ernaar vragen: ‘Ze besteden daar heel veel aandacht aan het maken van radio en televisie. Ik wil echt de schrijverskant op.’

Leren over mijzelf

Ook al heeft mijn opleiding niet zo’n ‘grote’ naam als de School van Journalistiek, ik leer er ontzettend veel. Over het vak en soms misschien nog wel meer over mijzelf. Iets waar ik de laatste tijd steeds meer mee bezig ben. Zo kom ik steeds meer te weten over mijn eigen keuzes, gedachtes en emoties. Als dat lukt, kan je overal wel wat over jezelf leren en doet de school er eigenlijk niet toe.

Zo volg ik het vak sociologie, wat gaat over de manier waarop mensen samenleven. Laatst ging de stof over socialisatie. Door wie ben je opgevoed? Heb je ergens veel geleerd? Wie hebben jou gemaakt tot wie je bent? Aan mij en de medestudenten werd gevraagd om na te denken over wie een belangrijke rol tijdens onze socialisatie hebben gespeeld. Ik dacht meteen aan mijn gezin, familie, vriendinnen, middelbare school én het Academisch Medisch Centrum.

Deze laatst genoemde zal vast niet iedereen op zijn lijstje hebben staan. Maar ik wel.

‘Anders’

Op 15 december 1993 kwam ik ter wereld. Toen mijn ouders zagen dat ik er wat ‘anders’ uitzag, zijn ze gelijk met mij naar het AMC gegaan. Het ziekenhuis is te zien vanuit mijn kamer en om precies te zijn zes minuten rijden met de auto. Ik ben toentertijd op de zuigelingen afdeling van het Emma Kinderziekenhuis opgenomen. Na twee weekjes mocht ik naar huis, maar in de jaren daarna kwamen ik en mijn moeder regelmatig terug in het AMC. Voor soms een operatie en soms een controle. Om vervolgens altijd wat lekkers te drinken en te eten op het Voetenplein.

Wanneer andere kinderen op school zaten of aan het gymmen waren, was ik wel eens in het AMC te vinden voor controles. De vaak uitgelopen wachttijden en de vele witte jassen waren mij dan ook niet onbekend. Of er nou één of meerdere co’s meekeken, het maakte mij niet uit. In het AMC heb ik angsten gekend en wist ik mijzelf weer op te pakken. Ook heb ik hier geleerd om altijd te blijven lachen en als klein meisje kon ik heel erg genieten van de CliniClowns. Later vond ik het heerlijk om mensen te kijken op het grote plein. Dit was mijn sport, zei ik altijd. Altijd al vind ik het een fascinerende plek en snel leerde ik dat iedereen een eigen verhaal heeft. Dit kan van buiten te zien zijn, maar dat hoeft niet. Natuurlijk hoop je niet in een ziekenhuis te zijn, maar ik ben enorm dankbaar voor de vertrouwde omgeving die het AMC mij geeft (en heeft gegeven). We mogen trots zijn op deze goede medische zorg.

Wens

Op het moment gaat het heel erg goed met mij en doe ik dingen die ik leuk vindt. Steeds minder kom ik in het AMC, maar ik ben ervan verzekerd dat het AMC (en dus eigenlijk ook mijn beperking) mij gemaakt heeft tot wie ik nu ben. Ik hoor heel graag de verhalen van andere kinderen of jongeren met een beperking. Ik hoop later in mijn werk in de communicatie of op schrijfgebied iets voor deze doelgroep te betekenen. En ik denk dat deze wens deels is voortgekomen uit mijn ervaringen in het AMC, maar ook dankzij mijn beperking en mijn ambitieuze karakter.

Zo af en toe kijk ik uit mijn raam, droom ik even weg en zie ik in de verte het gigantische AMC liggen. Een gebouw wat bij mij dubbele gevoelens oproept en waar toch wel een deel van mijn leven ligt. Hier werd ik weer even heel bewust van met de opdracht van sociologie.

Aranka is samen met Emma at Work op zoek naar werk. Ook chronisch ziek of lichamelijk beperkt en op zoek naar een baan? Vind meer informatie op www.emma-at-work.nl.