Muziek heeft me altijd al geboeid. Ik word erdoor geraakt, in meegesleept of juist door opgetild. Muziek is een taal die iedereen begrijpt, ongeacht waar je vandaan komt. Het is een vorm van communicatie en een manier om gevoelens over te dragen. Maar hoe kan het dat ik van het ene nummer in vervoering raak en van het andere liedje wil wegrennen? Hoe bepaal ik, en anderen met mij, de waarde van muziek tbcredit.ru?

Het zal duidelijk zijn dat we geen objectieve maatstaven hebben om te bepalen of een muziekstuk goed of slecht is. Natuurlijk hoor je wel of je een meer of minder bekwame violist tegenover je hebt, maar het blijft altijd een subjectieve aangelegenheid. De waarde moeten we dus niet in cijfers proberen te vinden. Laten we daarom eens een paar functies van muziek onderscheiden en kijken of we daar een waarde in kunnen vinden.

Functies van muziek 

Ten eerste is muziek een middel om te communiceren. Je kunt een bepaald gevoel zonder of met woorden overbrengen en zelfs datgene waar helemaal geen woorden voor zijn tot uitdrukking brengen. Zoals elke communicatievorm heb je met een uitzender (de muzikant) en een ontvanger (de luisteraar) te maken. Deze uitwisseling is nooit zuiver, omdat beiden hun eigen subjectieve ervaringen hebben ten aanzien van wat de ander geeft. Zo kan het dus voorkomen dat ik iets heel anders hoor dan jij wanneer we naar hetzelfde nummer luisteren. Ik let bijvoorbeeld veel meer op het ritme en jij op de melodie. Ik krijg zin om te dansen en jij om de muziek uit te zetten. De waarde is hier daarom voor allebei anders.

Muziek kan ook worden gebruikt als sfeermaker. Zo bekruipt je al een ongemakkelijk gevoel wanneer je naar een spannende film kijkt en er zachtjes een eng deuntje op komt zetten. Of wordt de sfeer romantischer wanneer er in het restaurant een zwoel liedje wordt opgezet. In dit geval zouden we kunnen zeggen dat de waarde ligt in de mate waarin de muziek erin slaagt de juiste sfeer neer te zetten. Maar ook hier stuiten we weer tegen het probleem van de subjectiviteit aan, omdat ik het ene nummer spannender/romantischer vind dan jij. En wie van ons heeft er dan gelijk?

De stem van de menigte

We zouden ook kunnen stellen dat de stem van de menigte de waarde van muziek bepaalt. Als bijvoorbeeld meer dan 75 procent van de samenleving naar een nummer wil luisteren, dan kunnen we zeggen dat het waardevolle muziek is. Als immers zoveel mensen ervan kunnen genieten, dan moet het wel goed zijn. Toch? Maar hoe zit het dan met de muzikant die zijn of haar muziek nooit aan anderen laat horen? Heeft deze muziek dan geen waarde behalve voor de muzikant zelf?

Hoe je het ook wendt of keert, we hebben te maken met het feit dat muziek een kunstvorm is die, net als de andere vormen, niet objectief te vatten is en waarbij de waarde dus afhangt van de subjectieve mening van de makers en luisteraars. In dit opzicht is iets als een muziekwedstrijd ook vrij arbitrair en zegt het alleen maar dat de juryleden een bepaalde smaak hebben. Je zou kunnen zeggen dat hoe beter je bent als muzikant, hoe beter je muziek is. Maar wat nu over de vader die met tranen in zijn ogen luistert naar zijn dochter die speciaal voor hem een liedje zingt? Ook al is het vals, de waarde is op dat moment voor de vader onschatbaar.

Voor mijzelf heeft muziek waarde als het iets met me doet, in zowel positieve als negatieve zin. Ik vind het ook een gift om muziek te mogen maken en daarmee iets tot uitdrukking te kunnen brengen wat anders verborgen zou blijven. Ik ben erg nieuwsgierig naar jouw mening. Wat doet muziek met jou? Hou je ervan of juist niet? En waarom?

Geschreven door: Online studentenpsycholoog Dea Boom van www.psychologenpraktijkboom.nl