Ik slik al 10 jaar 10mg Cisordinol (een antipsychoticum) en ben sinds kort van die 10mg afgebouwd naar 8mg, en toen naar 6mg.

Ik voel me heel anders. Ik ervaar en voel meer. Zowel de fijne dingen, als de minder fijne dingen. Het gaat (dus) wisselend maar misschien, eigenlijk, gaat het een stuk natuurlijker. Ik neem meer waar en voel mijn omgeving sterker aan. Gelukkig vertoef ik in een goede omgeving.

Ik moest afbouwen, sowieso omdat mijn psychiater vond dat het tijd was, maar ook omdat ik last had van mijn kaak door de bijwerkingen. Ik heb nu geen last meer van mijn kaak. Volgens de kaakspecialist is mijn kaak gezond. Toen ik bij de kaakspecialist was, bekende ik dat ik af en toe last heb van wanen. Daarom neem ik nu elke dag een halve Rivotril (net zoiets als Oxazepam). Deze ga ik echter per komend weekend afbouwen naar 0. De wanen zijn kort en nemen niet de overhand. Ik herken ze steeds beter en weet al snel dat het niet waar is. Zo dacht ik vanmorgen dat ik achtervolgd werd door de geheime dienst maar kon dit binnen een half uur weer ‘recht’ denken. Ik denk het (dus) nu niet meer.

Vanochtend had ik een gesprek met mijn psychiater. Ik vertelde over de wanen en hij zei prompt:”Laten we naar 4mg gaan.” Ik zei daarop dat ik dit op dit moment niet wil omdat ik eerst wil stabiliseren op 6mg. Ik heb ook heel wat afspraken staan de komende weken, en een weekend Limburg (ik woon in Groningen) en deze afspraken, en het weekend, wil ik door laten gaan. Wellicht wil ik na het weekend Limburg ‘over’ naar 4mg. Ik heb dan nog zeven weken voor de Kerst, genoeg tijd om daaraan te wennen. Maar misschien wil ik ook pas eind januari verlagen, nadat de feestdagen voorbij zijn en de januari verjaardagen (dat zijn er veel). Ik weet het nog niet. Maar dat is het mooie van het leven: je hoeft niet alles meteen te weten. Als het moment daar is, is het daar.

Volgens mijn psychiater vertoont mijn gezicht meer emotie, en beweeg ik soepeler. Hij vindt dat fijn om te zien. Hij wil dat ik nog meer kan voelen. Ik wil dat ook, maar het is wennen. Wennen na 10 jaar 10mg te hebben geslikt.

Ergens is het alsof ik thuis kom. Alsof ik alles voor het eerst waarneem. Bijna alsof ik opnieuw geboren word. En dat elke keer weer, na elke verlaging weer. Ik zag vandaag de herfstblaadjes over de grond schuiven, door de wind. Dit zou me eerder nooit opgevallen zijn, maar nu valt het me op. Ik voel mij als een blaadje dat door de wind heen en weer geschoven wordt. Af en toe ruw maar soms ook zachtjes. Soms stuift het blaadje op en maakt het een sierlijke beweging door de lucht. Zachtjes landt het weer op de grond. Het blaadje is in eerste instantie bang voor de wind maar langzaam went het eraan en komt het erachter dat de wind neutraal is: niet goed en niet slecht. Het is gewoon de wind.

Zo is dat ook bij emoties.