Tegenwoordig zie ik veel berichten verschijnen waarin de diversiteit tussen mensen wordt benadrukt. Dergelijke berichten bevatten vaak indelingen als ‘X mensen hebben Z gedaan’. Of iets als: ‘Het zijn altijd de X soorten mensen’. Hierdoor wordt het voor individuen bijna onmisbaar om groeperingen te maken, wat kan zorgen voor nare gevoelens en ervaringen, zoals uitsluiting. Laten we het eens vanuit een ander perspectief bekijken.

Het klopt inderdaad, elk individu is anders! Terwijl jij in je vrije tijd een bakje koffie gaat drinken met vrienden, is de ander een sport aan het uitoefenen. Want smaken verschillen nou eenmaal. Zo heeft ook iedereen andere talenten, een ander uiterlijk en andere kwaliteiten. En dat maakt een mens en de mensheid zo uniek. Niemand is hetzelfde zoals jij. Maar dat betekent niet dat mensen niet op elkaar lijken. Hoewel er veel diversiteit is binnen de mensheid, zijn er ook erg veel overeenkomsten. Zo spreken we al van overeenkomsten als we het hebben over bruine ogen.

We spreken ook van overeenkomsten als we het hebben over cultuur zoals de Nederlandse, Turkse, Marokkaanse, Afghaanse cultuur enzovoorts. Een individu kan affiniteit voor de ander hebben die dezelfde cultuur heeft als hij/zij. Zo ontstaan er ook cultuurverenigingen die mensen oprichten. En de individuen die elk weekend bij elkaar komen in een café dan? Wat verbindt deze individuen dan aan elkaar? Diverse psychologische aspecten verbinden individuen aan elkaar.

Wat wordt er precies verstaan onder deze psychologische aspecten? Veel, maar de belangrijkste zijn gedrag, houding, interesses en persoonlijkheid. Natuurlijk spelen omgevingsinvloeden hierbij ook een cruciale rol, omdat je continu te maken krijgt met je omgeving. Binnen je omgeving kom je dagelijks in contact met allerlei mensen, onder andere leeftijdsgenoten. Met de ene krijg je een vriendschapsrelatie en mag je diegene dolgraag, terwijl je de ander het liefst op afstand houdt. Waarom eigenlijk? Waarom wordt je met de ene persoon wel vrienden en met de andere niet?

Zo blijkt uit onderzoek dat personen hun vrienden selecteren op basis van gelijkheid in onder andere gedrag, houding en interesses. Ook blijkt dat je op je vrienden gaat lijken als je tijd met hen doorbrengt, want na een tijdje ontstaat beïnvloeding en ga je elkaars gedrag, bewust of onbewust, beïnvloeden en imiteren. Met andere woorden neem je elkaars gedrag en interesses over (Santor et al. 2000). Er wordt dus niet voor niets gezegd: “Je begint op de mensen te lijken met wie je omgaat”.

Er zijn dus twee verklaringen voor de gelijkheid binnen de mens: het selectie- effect en de beïnvloeding. Nu we het over gelijkheid hebben kan de vraag “Zijn wij dan eigenlijk wel zo divers?” gesteld worden. Kan er dan wel nog van diversiteit gesproken worden als je toch gelijkheid vertoont met je vrienden?!

Het antwoord is: ja! Ieder mens is uniek. Maar het is nog meer uniek om de aandacht te leggen op de overeenkomsten tussen mensen en niet te leggen op de diversiteit tussen mensen. Wij zijn allemaal mensen. Is dat eigenlijk niet genoeg om van gelijkheid te spreken? Eigenlijk wel. Daarom is het belangrijk om vooral de overeenkomsten tussen mensen te benadrukken. De boodschap is: heb elkaar lief, voor een leefbare samenleving en voor een leefbaar leven.