Donderdag 25 mei ’17 bezocht ik namens PsyblogNL de voorstelling van de jonge schrijver en artiest Ho Rui An uit Singapore op het SPRING Festival. Het kwik was in Utrecht inmiddels opgelopen tot een tropische 26 graden, het verkeer in de Oudegracht deed Hemelvaartdag eer aan en de werf stroomde vol met zongenieters.
Desalniettemin, zaten de paarse banken van de kleine zaal van Theater Kikker om 19.30 afgeladen vol. Niets is immers zo verfrissend als een sterk staaltje lecture performance!
Verbonden door zweet & hoepelrokken
Ho Rui An bindt en boeit, van entree tot adieu. Net als de winnaar van Eurovisiesongfestival ’17 Salvador Sobral, valt hij op door zijn scherpte, ingetogenheid en ongekunsteldheid. Een nagenoeg donkere ruimte, een projectiescherm, een handjevol rekwisieten en één spotlight. Het verhaal van Ho Rui An moest de voorstelling dragen. En zo geschiedde.
De vertelkunstenaar neemt het publiek vanaf het eerste ogenblik mee in een antropologische vogelvlucht door tijd en ruimte. De Oudegracht bestaat even niet meer. Op een sierlijke en ontnuchterende wijze, maakt Ho Rui An ons rap deelgenoot van zijn verwondering – of eerder bevreemding– ten aanzien van historische beladen gebeurtenissen rondom kolonialisme en globalisme.
De ‘kwinkslag’ en cinematografie, worden kundig geïnstrumentaliseerd om van bekende thema’s de ‘overkeken’ kant uit te lichten. Denk aan de misvattingen over herstelde sociale gelijkheid na het einde van kolonialisme. De hardnekkige neiging van de blanke globetrotter om ‘de ander’ volledig te willen begrijpen en onderwijzen. De rol die de gigantische hoepelrok van de blanke lerares in verre tropische oorden hierbij speelt. De haken en ogen van –soms onzichtbare- sociale dominantie en de wenselijkheid van openheid van iedereen op elke gebied. En hoe in de ‘global village’ van vandaag de dag eigenlijk niet anders is. In een rap tempo meandert de zaal mee van perspectief naar perspectief.
In de koelte van de airco weet Ho Rui An gracieus en respectvol te ridiculiseren. Mijn favoriet: zijn door ironie getekende verhandeling over ‘menselijke ventilatoren’ die niet alleen de welgestelden, maar ook elkaar moesten verkoelen met door eigen spierkracht aangedreven mechanische waaiers. Een absurd fenomeen dat voortkwam uit een simpel en nog altijd actueel menselijk onvermogen. Wij proberen tot op de dag van vandaag niet alleen elkaar, maar ook de elementen te controleren. Met een wijdverbreid en verbindend zweten tot gevolg. Solar consciousness ten top!
Het SPRING Festival is van 18 tot en met 27 mei in Utrecht te vinden. Op het Festival vindt je onder andere dans-en theatervoorstellingen. Benieuwd geworden? Neem dan een kijkje op hun website!
