Interview met Landelijke Luisterlijn Sensoor

We praten veel en zeggen weinig. Een observatie die je vast wel herkent. Persoonlijk valt mij deze denkgang vaak ten deel bij het bijwonen van verplichte vergaderingen, het kijken van politieke debatten en het luisteren naar hashtag-goeroes die modieuze doch loze kreten slaken over empowerment of in je kracht gaan staan. Wat we bespreekbaar maken meten we vaak af aan wat sociaal gezien geaccepteerd of gangbaar wordt geacht. Als iemand oprecht vraagt hoe het gaat, zeg je zelden: “Slecht, ik sta voor de behandeling van mijn depressieve gevoelens dertien weken op de wachtlijst. Lekker weer is het vandaag hè?” Zeggen dat het niet goed gaat, of dat je #vooralNIETaanhetgenieten bent, is niet sexy en Insta-waardig genoeg. De maatschappij etaleert nu eenmaal, nog steeds, liever perfectie dan ongemakkelijke eerlijkheid. Zonde en ongezond. Daarbij komt ook dat interne, geestelijke pijn, vergeleken met fysieke malaise, veelal op minder begrip en medeleven kan rekenen. Want: niet zichtbaar. Of “Het valt allemaal wel mee toch, ga lekker in de zon zitten”. Eerlijk aangeven hoe het gaat komt in de praktijk ook vaak neer op je moeten rechtvaardigen. Om je vervolgens nog slechter en meer alleen te voelen. Taboe en ‘ons niet weten hoe’ maakt dat we in de grootste mentale nood vaak niet doen wat wel goed voor ons zou zijn. Praten én echt iets zeggen tegen ons sociale netwerk. Denk vrienden, buren, familie, mantelzorgers, oftewel ‘de nuldelijn’.  En wanneer je dan ook nog maanden moet wachten voordat je je verhaal kunt doen bij de psychologisch hulpverleners van bijvoorbeeld de eerstelijn en tweedelijn in de GGZ , kun je je flink alleen gaan voelen.  

[irp posts=”12567″ name=”Een moment geduld alstublieft, er zijn nog 500 wachtenden voor u….”]

Gelukkig is daar Sensoor, de Landelijke Luisterlijn. Écht luisteren maakt het verschil. Deze laagdrempelige organisatie biedt dag en nacht een luisterend oor. Voor diegenen die de stap naar de GGZ al hebben gezet en wachten op behandeling. En voor diegenen die gewoon even gehoord willen worden door een onafhankelijke derde. Meer en meer mensen maken hun psychische nood daarom bespreekbaar bij Sensoor. Het geheim van deze landelijke luisterlijn? Jiska vroeg het voor PsyblogNL aan aanstormend toegepaste psychologe en Sensoorvrijwilliger Wendy Davids-Molenaar.

Stel, ik kan niet langer wachten op dat onafhankelijke luisterende oor, en contacteer Sensoor. Wat kan ik verwachten?
Als beller krijg je een vrijwilliger aan de telefoon die op dat moment beschikbaar is voor een anoniem, vertrouwelijk en gelijkwaardig gesprek van mens tot mens. Deze vrijwilliger luistert écht, aandachtig en zonder oordeel. Bel je terug dan krijg je, gezien er 1.200 vrijwilligers bij Sensoor werkzaam zijn, meestal iemand anders aan de lijn. Telefonisch is Sensoor 24 uur per dag bereikbaar en per chat van 10.00 tot 22.00 uur.

Wow, wat goed die laagdrempeligheid en toegankelijkheid! Wie zijn de luisterhelden die dit mogelijk maken precies?
Aan de telefoon zitten vooral vrijwilligers die zich hebben aangemeld bij Sensoor en de Sensoor training hebben gevolgd. Zo doen zij met een gecertificeerde opleiding van SPEN (Stichting Permanente Educatie Nederland), goede basistechnieken voor gespreksvoering op. Onze vrijwilligers worden begeleid door professionele beroepskrachten met een sociaal- agogische of een sociaal- wetenschappelijke achtergrond.

Wat verstaan jullie onder ‘écht luisteren?’
‘Écht luisteren’ wordt gedefinieerd als luisteren met aandacht. De beller en diens probleem staan centraal in het gesprek.

Ik kan mij voorstellen dat mensen ook een kant-en-klare oplossing van jullie verwachten…
Als vrijwilliger bij Sensoor kan ik geen directe oplossingen bieden. Ik ben er om met aandacht te luisteren naar het verhaal van de beller. Natuurlijk denk ik wel met ze mee, bijvoorbeeld wat iemand die op de wachtlijst staat voor behandeling op dat moment nodig heeft om de tijd tot hulp te overbruggen. Afhankelijk van de situatie van de beller geef ik bijvoorbeeld aan dat mensen altijd opnieuw bij de huisarts kunnen aankloppen (als eerste aanspreekpunt). Ook wijs ik hen op de praktijkondersteuner geestelijke gezondheidszorg (POH-GGZ), die aangesloten zijn bij hun eigen huisartsenpraktijk en zo snel laagdrempelige (overbruggings)hulp kunnen bieden. Bij suïcidale gedachten kunnen bellers of naasten van mensen met suïcidegedachten (naast Sensoor) ook terecht bij 113 zelfmoordpreventie. Voor de één betekent contact met Sensoor dat hij alvast zijn hart kan luchten en erkenning kan krijgen voor waar hij mee zit, voor een ander is het prettig om alvast op een rijtje te zetten wat hij wil gaan bespreken met zijn hulpverlener. Weer een ander heeft de behoefte aan afleiding of juist een herinnering aan wat hem normaalgesproken helpt om zich wat minder rot te voelen. Heel divers dus.

[irp posts=”5223″ name=”“Ik Wil Niet Meer Leven”. Wat Kan je Doen als Omgeving?”]

Nobele missie met stevige wortels in de praktijk. Hoe is Sensoor eigenlijk ontstaan?
Sensoor is eind jaren vijftig ontstaan. Een predikant in Londen heeft toen een advertentie geplaatst waarin hij vroeg om mensen die op het punt stonden suïcide te plegen om hem eerst te bellen. Hier kwam onverwacht veel respons op. Naar aanleiding hiervan is in 1958 door een Rotterdamse predikant de telefonische hulpdienst opgericht waarbij de telefoondienst in eerste instantie alleen vanuit de Protestantse kerken werd uitgevoerd, maar later ook door vrijwilligers en sinds eind jaren ’60 ook door humanisten. Nu in 2018 heeft Sensoor (sinds 2008 bekend onder deze naam) ongeveer 1.200 vrijwilligers in dienst.

Over visionaire predikanten gesproken!  Wie bellen er vandaag de dag naar Sensoor?
Op de vraag wie er bellen kan ik dus zeggen dat deze groep heel divers is. In het jaarverslag van 2017 van Sensoor Zuid-Holland zuid en midden valt te lezen dat 64% van de bellers tussen de 30 en 60 jaar is en 28% is boven de 60 jaar. Op de chat is 51% tot 30 jaar oud. Vooral in de avonduren zoeken mensen contact met Sensoor. Bellers hebben soms behoefte om anoniem met iemand te praten over een probleem. Bijvoorbeeld door een gebrek aan sociaal netwerk. Of juist om dit netwerk niet te veel te belasten. Ook kan het zijn dat het netwerk wel aanwezig is, maar dit netwerk niet meer naar het probleem wil luisteren.

Wat zijn veelvoorkomende gespreksthema’s?
Aan de telefoon zien we dat de meeste gesprekken (volgens het jaarverslag 2017 van Sensoor Zuid-Holland zuid en midden) gaan over eenzaamheid, psychosociale problemen en relatieproblemen. Daarnaast bellen er veel mensen met psychische problematiek die al bekend zijn binnen de GGZ, maar hier ontevreden over zijn, lang moeten wachten op een vervolgafspraak, maar ook mensen die op de wachtlijst staan voor de GGZ en lang moeten wachten.

Wat merkt de Sensoormedewerker van de lange wachtlijsten binnen de GGZ?
Allereerst: de telefoon staat roodgloeiend. In maart 2018 kwamen er maar liefst 2.000 belletjes binnen vergeleken met dezelfde tijd vorig jaar! Als vrijwilliger krijg ik geregeld bellers aan de telefoon die al bekend zijn bij de GGZ of op de wachtlijst staan voor een behandeling. Bellers die al bekend zijn bij de GGZ geven vaak aan dat ze te lang op een volgende afspraak moeten wachten en ondertussen vastlopen. Ze geven aan bij niemand terecht te kunnen of voelen zich niet serieus genomen door de GGZ. Bellers die op de wachtlijst staan ervaren een gevoel van machteloosheid. Ze hebben al aangegeven hulp nodig te hebben, maar moeten wachten. Wat nu? Veel van hen geven aan niet meer te weten wat ze nu nog kunnen doen.

Waar kunnen mensen zich aanmelden als zij het verschil willen maken bij Sensoor?
Sensoor heeft door het hele land nog vrijwilligers nodig. Mensen die als vrijwilliger willen helpen kunnen terecht op de website van Sensoor. Ook zou je eens een kijkje kunnen nemen bij een open dag van Sensoor. Hier wordt meer verteld over het werken als vrijwilliger bij Sensoor. Stagelopen bij Sensoor behoort ook tot de mogelijkheden. Wil je meer weten dan ben je van harte welkom bij onze open dag in Den Haag op maandag 21 januari 2019 van 10.00 tot 12.00 uur. Vanaf medio november beginnen we met trainen via e-learning. Hierbij volg je de training modules vanuit huis op je eigen pc/laptop en de praktijkdiensten doe je op de Sensoorlocatie.
Interesse of meer informatie? Mail naar haaglanden@sensoor.nl.
Aanmelden voor deze trainingen kan via ons aanmeldformulier.

Landelijke training
De training volg je een paar dagen op een locatie centraal in Nederland en de praktijkdiensten doe je samen met een vrijwilliger van jouw dichtstbijzijnde Sensoorlocatie. Vul het aanmeldformulier in, kies de locatie waar je straks vrijwilliger wilt worden (meestal is dat de dichtstbijzijnde Sensoorlocatie) en geef aan bij de intake dat je graag mee wilt doen aan de landelijke training. Vragen? Bel 0346-590098.

Nog even de contactinformatie- en tijden op een rij

Wendy, dank voor het interview en uiteraard voor je betekenisvolle werk bij Sensoor!

bron: www.sensoor.nl

Geschreven door Jiska Duurkoop

Jiska is afgestudeerd in de toegepaste psychologie en werkt als levensloopcoach in de autismezorg. Lezen en schrijven om nieuwe werelden te verkennen, deed Jiska al voordat zij haar veters kon strikken. Tot op heden heeft haar pen altijd haar verwondering gevolgd. Vandaag de dag gaat haar aandacht uit naar hoe kennis benut kan worden om de kwaliteit van (samen)leven te verbeteren. Dit bracht Jiska onder meer tot het onderzoeken van de spraakmakende diversiteittraining ‘Blue Eyes Brown Eyes’, beter bekend als ‘Het Grote Racisme Experiment’. Hierover schreef zij voor PsyblogNL een veelgelezen ervaringsverslag. Het jaar 2018 belooft voor Jiska ook een bijzonder jaar te worden ten aanzien van het schrijverschap: van haar hand verschijnt het debuut StraatPraat (www.straatpraat.eu), over de eigentijdse geheimtaal straattaal.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *