Dinsdag 4 juni jl. lanceerden vier jongeren, Eva, Jesse, Romy en Nynke, het online platform MIND Young Studio (MYS). Hiermee willen zij andere jongeren helpen om te -gaan- praten over hun psychische problemen. Door hun eigen ervaringen in te zetten willen ze het taboe op het bespreken van je psychische klachten doorbreken. De leden van de studio hebben ervaring met onder andere depressie, angst en burn-out. Door de video’s te delen op social media waarop jongeren actief zijn, hoopt MYS dat jongeren gaan praten over hun klachten. Wat is er nou écht waar? MYS krijgt hulp van andere jongeren, professionals en BN-ers. De eerste video’s staan inmiddels online. Tijd om eens in de MIND Young Studio te duiken.
Mind Young Studio telt vier jongeren, te weten:
Eva, 21 jaar en “heeft net, na negen jaar, examen gedaan aan het VWO.” Daarna wil ze HBO Communicatie gaan volgen en een cursus of studie tot Ervaringsdeskundige. “ik hoop deze studies te kunnen combineren om zo mijn ervaring in te zetten. Momenteel deel ik mijn ervaringen op kleine schaal via mijn Instagram @positievepower. Ik hoop zo op social media een eerlijk, maar toch positief plekje te creëren voor mijzelf en anderen.”
Jesse is 17 jaar, studeert en is spoedig een van de eigenaren van een handelsonderneming.
Romy is 18 jaar, opgegroeid en woonachtig in Utrecht. “Ik heb meegewerkt aan de campagne ‘Hey, het is oké’ van het Ministerie van VWS, en ik startte vorig jaar het Instagram account @jouwpsychischeklachten.nl. Ik wil mij graag inzetten voor jongeren die ook met psychische problemen rondlopen.”
Nynke is 19 jaar oud en houdt zich voor haar werk veel bezig met social media. ‘Ik heb mijn eigen onderneming in de paardenwereld onder de naam Zaressa waar ik samen met een vriendin Maartje op Youtube en Instagram content maak over ons, vaak iets te enthousiaste, paardenleven @Zaressa_official.” In april jl. deed Nynke haar #OPENUP met MIND en NPO 3FM over haar eigen psychische problematiek en dat heeft vele deuren geopend. “Sinds kort houd ik mij dus online ook veel bezig met psychische klachten op @nynkeasbroek.”
Platform voor en door jongeren
Eva heeft vanaf haar zestiende erge problemen gehad met haar mentale gezondheid. Diverse eetstoornissen, depressie en automutilatie hebben haar leven volledig ontwricht. Tot twee keer toe hebben ze haar bijna de dood in gejaagd. “Wat mij altijd erg heeft gemotiveerd is de ambitie om later mijn verhaal te delen en anderen te helpen soortgelijke problemen te voorkomen of hoop te geven in herstel. MYS sluit dus perfect aan bij mijn dromen. Voor mij is het een hele grote stap geweest uit de eenzaamheid en (sociale) angst. Gaan werken heeft mij laten zien dat deze droom ook mogelijk is terwijl ik nog niet volledig herstel ben. Het heeft mij laten zien dat ik mijn angsten kan overwinnen en ondanks mijn problemen ik wel een toekomst kan opbouwen en dromen kan nastreven.
Jesse wist nog niet zo goed wat hij met zijn leven. Wat wil hij precies doen en wat wil hij bereiken? Voor Jesse betekent het heel erg veel om bij MYS te werken. “Het enige wat ik wist was dat als ik zou gaan werken, ik iets zou gaan doen met het doel anderen te helpen, maakt niet uit hoe. Ik heb hier de mogelijkheid gekregen om dat werkelijkheid te maken, nu kan ik een verschil maken voor anderen, hoe klein het ook is. Carrying your own weight is not an ‘accomplishment’. It’s the bare minimum.”
Romy volgde een grafische opleiding en kan mij MYS haar creativiteit kwijt. “Nu kan ik alles wat ik geleerd heb bij MYS toepassen. De creativiteit in combinatie met mijn eigen psychische klachten maakt het laatste stukje van mijn rondje compleet. Ik was blij toen deze leuke opdracht voorbij kwam en mij dit werd aangeboden.”
Nynke kwam in maart uit de kliniek. Voor haar is MYS een verlenging van haar behandeling. “Door de jaren heen ging het met mij steeds slechter en ik kwam terecht in een negatieve spiraal waar ik zelf geen weg meer uit zag. Ondanks dat bleef mijn online ‘blije paarden leventje’ doorgaan, wat maakte dat het proces nog eenzamer ging voelen. Door MIND Young Studio heb ik mijn eigen klachten leren accepteren en positief in te zetten. Ik denk echt dat dit de knop voor mij was die omgezet moest worden in mijn weg naar herstel. Ik heb het gevoel dat ik nu van mijn klacht mijn kracht kan maken.”
Hoe zijn jullie tot elkaar gekomen?
Eva: “Op Facebook ben ik lid van een pagina met fellows uit de kliniek. Op een dag zag ik een oproep voor MYS. Ik heb geen moment getwijfeld en heb gemaild om me aan te melden. Gelukkig heb ik toen mijn enthousiasme gevolgd.”
Jesse: “Ik ben later in het team gekomen. Eerst waren het alleen maar Eva, Romy en Nynke. Toen ik hoorde dat ze nog iemand zochten heb ik de Project Manager een appje gestuurd en van het een kwam het andere en nu ben ik een van de vier mensen van Mind Young Studio.”
Romy: “Ik had contact met iemand van MIND en dit voorstel kwam ter sprake. MIND was op zoek naar jonge mensen en vroeg of ik de vacature wilde delen en zo zijn wij via een vacature bij elkaar gekomen. We horen nog steeds dat er mails binnen komen van mensen die ook bij MIND willen werken. Dat is leuk. Wat ons denk ik zo hecht maakt is omdat ieder van ons andere dingen hebben meegemaakt. We vullen elkaar heel goed aan.”
Nynke: “Ik had in de kliniek zakelijk contact met iemand van MIND. Op mijn dag van ontslag kreeg ik een mailtje van haar waarin stond dat het een mooie dag was om met ontslag te gaan. Dat raakte mij. Het contact is aangehouden en ik ben gevraagd of ik mee wilde werken aan de #OPENUP week van MIND en NPO 3FM. Mega eng, maar ik ben blij dat ik dat gedaan hebt. Van het een kwam het ander en nu werk ik bij MIND op kantoor als jonge ervaringsdeskundige met drie andere toppers. Het is geweldig om met zijn allen te kunnen werken. Wij hebben tenslotte allemaal veel meegemaakt en dat maakt de sfeer onderling heel veilig. Ook omdat we kennis hebben over elkaars ziektebeelden kunnen we elkaar goed helpen in de individuele processen zoals grenzen aangeven en rekening houden met kwetsbaarheden en krachten. Ik zit helemaal op mijn plek.”
Wat wil je persoonlijk met het platform bereiken?
Eva: “Ik hoop echt mee te geven dat niemand zich hoeft te schamen voor zijn of haar klachten. Ik heb me zelf zo lang geschaamd voor mijn problemen en vooral voor het gedrag dat daaruit voortkwam. De schaamte en het schuldgevoel belemmeren je in herstel. Juist daarom is het zo belangrijk om er open over te praten en te laten weten dat je niet de enige bent. Herstellen doe je samen.”
Jesse: “Wat ik wil bereiken is dat geen enkel persoon zich schaamt voor psychische klachten, dat in plaats van 1 op de 5 de juiste hulp krijgt ze allemaal dat krijgen. Ik wil dat er niemand meer hoeft te sterven aan psychische klachten!! Dit zal niet in een aantal jaren opgelost zijn maar ik wil het plafond bereiken en er dwars doorheen gaan. Ik zal niet stoppen met tijd en energie geven tot dit doel bereikt is. Dit geldt ook als ik niet meer bij MIND werk.”
Romy: “Wat wij als team willen bereiken is dat er meer openheid moet komen over psychische klachten, vooral bij jongeren. Mijn eigen missie is om aan andere jongeren te laten zien dat, hoe diep je ook zit en denkt dat de wereld niet voor jou is weggelegd, dat er altijd nog wat op je pad komt waardoor het wel weer ziet zitten. En zoek hulp, je bent niet alleen.”
Nynke: “Van je klacht je kracht maken. Ik heb lang vast gezeten in die negatieve spiraal, maar kan nu eindelijk de positieve kanten ervan inzien. Niet dat ik het graag over had gedaan. Maar het was blijkbaar nodig om de persoon te worden wie ik nu ben. Je wordt er een sterker mens van. In mijn proces is de ervaringswerker van de kliniek heel belangrijk. Ze heeft mijn ogen doen openen met haar mindset. Ik wil dit in mijn werk ook graag meegeven aan anderen. Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen”
Er rust nog steeds een taboe op het bespreekbaar maken van je psychische klachten. Hoe denken jullie dat dit komt?
Eva: “Ik denk dat mensen met psychische klachten zich vaak schamen voor hun klachten en deze daarom niet bespreekbaar maken. Daarnaast is er een beeld in de maatschappij gecreëerd dat alles altijd leuk moet zijn, dat we moeten lachen en genieten en daardoor willen we anderen niet tot last zijn met onze problemen.”
Jesse: “Er rust nog steeds een taboe op het bespreekbaar maken van je psychische klachten. Van wat ik weet/denk is cultuur een groot factor hierin. Denk aan de tekst “Vroeger was alles beter”. Als kind wist je niet beter dan naar school gaan en naar je ouders luisteren. Tegenwoordig is alle informatie binnen handbereik. Iedereen op het internet moet een eigen mening hebben en vertelt die ook graag tegen anderen, maakt niet uit hoe negatief. Jongeren groeien hiermee op, zien foto’s van mensen die een “perfect” leven hebben. Wij jongeren leren hiermee omgaan, maar krijgen een onzeker zelfbeeld. Wij jongeren zitten in een bubbel, oudere generaties zijn niet opgegroeid met de sociale druk van social media en hierdoor krijg je ook te maken met polarisatie (wat het bubbeleffect alleen maar sterker maakt). Tevens is er steeds meer druk op jongeren komen te staan (denk aan de universiteiten van Nederland), doordat de wereld moderner wordt. Maar je moet niet altijd geloven wat je denkt.”
Romy: “Ja, dat taboe is er zeker en vooral schaamte. In mijn omgeving inmiddels niet meer. Toen ik vertelde dat ik naar de kliniek ging kwam het ene na het andere verhaal los. Mensen die niets met psychische problemen te maken hebben begrijpen het toch niet helemaal en vinden je dan toch raar, terwijl ik er heilig van overtuigd ben dat iedereen – maar ook echt iedereen – perioden in zijn leven meemaakt dat je het even niet meer weet. Dat hoeven dan uiteraard niet meteen psychische klachten te zijn.”
Nynke: “Ik denk dat het taboe op psychische klachten er is omdat het niet iets tastbaars is zoals lichamelijke klachten en de vooroordelen enorm zijn. Ik durfde er nooit over te praten, omdat ik mij heel erg schaamde voor mijn ziekte. Dacht dat ik de enige was en ik was bang dat het beeld, wat anderen van mij hadden, zou veranderen als ik ze zou vertellen hoe het echt ging. Dit zie ik ook heel erg terug onder mijn volgers. Bijvoorbeeld door de vele berichten die ik krijg van (jonge) meiden die het psychisch ook heel moeilijk hebben en er niet over durven te praten met iemand uit diens omgeving uit schaamte of angst dat ze het toch niet snappen. Dat raakt mij enorm.”
Er staan nu vier filmpjes online, wat zijn jullie ervaringen tot op heden?
Eva: “We hebben een wat chaotische start gemaakt, wat te begrijpen is aangezien MYS een nieuw project is. Er zijn nog heel veel dingen waar wij als team aan moeten werken om de kwaliteit te verhogen en we leren elke dag meer bij. Ik vind het in ieder geval heel gaaf om hier te werken en hoop nog veel video’s te maken in dit fantastische team.”
Jesse: “Er zit meer werk in dan je zou denken, maar ik merk wel dat er interesse is onder de jongeren naar wat wij doen.
Romy: “Leuk, het is voor mij echt een nieuwe wereld allemaal. Deadlines was wel echt weer wennen. Nu weten we ook wat we kunnen verwachten, zowel van de mensen die de video’s kijken en wij natuurlijk ook van elkaar. Het is toch allemaal even zoeken.”
Nynke: “Ik ben al een aantal jaar thuis in het online wereldje, dus dit was voor mij niet nieuw. Wel vind ik het erg prettig dat ik mijn ervaring van Zaressa kan meenemen bij de MIND Young Studio. Dat maakt dat het binnen mijn taken soms soepeler verloopt. De reacties op de video’s zijn geweldig en motiverend. We hebben er verschillende pers mee bereikt en het wordt goed ontvangen. Je merkt ineens dat er heel erg veel behoefte naar is.”
Hoe ontstaan jullie ideeën voor de video’s?
Eva: “We proberen de “lading” van psychische klachten er af te halen. Natuurlijk is het lastig om er over te praten, het is immers erg persoonlijk, maar er zijn zó veel mensen met dit soort problemen. Door onderwerpen op een speelse manier te bespreken, maak je het laagdrempeliger om over zulke onderwerpen te praten.”
Jesse: “Heel erg veel brainstormen, heel erg veel. Maar het scheelt natuurlijk ook dat we allemaal ervaringsdeskundigen zijn, dus wij kunnen gebruik maken van wat wij hebben ervaren en dit ombuigen in iets positiefs.”
Romy: “Achter ons team staat nog een team van filmmakers. Die helpen ons met filmen. De onderwerpen bepalen we zelf. Vaak kijken we naar waar er nog weinig informatie van is of wat er in de media verteld wordt. Zo haken wij mooi in. Uiteraard je eigen ervaringen in een video verwerken is ook fijn. Zoals in mijn geval depressie, burn-out en faalangst: dan is het gemakkelijker om daar vragen bij te bedenken.”
Nynke: “Onze redactie bestaat uit 4 ervaringsdeskundigen en 3 geweldige filmmakers die ons begeleiden in dit audiovisuele proces. Op kantoor zitten ook nog andere collega’s waar wij mee vergaderen en met ons meedenken. Er zit meer werk in dan je zal verwachten. Ideeën ontstaan vaak uit eigen ervaringen. Onderwerpen die bij ons zelf spelen of die wij zelf van dichtbij hebben meegemaakt. Dit proberen wij om te zetten naar content die informatief maar luchtig is. Vaak met de gedachte Toen ik nog midden in mijn ziekte zat, had ik hier wel/geen behoefte aan… We kunnen uren brainstormen en praten over onze ervaringen.”
Wat zouden jullie jongeren mee willen geven?
Eva: “Ik zou willen meegeven dat er altijd een toekomst is, altijd hoop. Er zijn dagen geweest dat ik het leven niet meer zag zitten en ik oprecht geloofde dat ik geen toekomst had. Momenteel ben ik vrij van depressie, al geruime tijd clean van zelfbeschadiging, ik heb na 9 jaar VWO-eindexamen gedaan, ik zit niet langer in opname, ga een vervolgopleiding doen én heb een superleuke werkplek bij MYS. Dat terwijl ik nog steeds wekelijks naar therapie ga, ik elke dag veel last heb van mijn eetstoornis, ik (sociale) angstklachten heb en nog steeds onzeker ben en faalangst heb. Na al die jaren ben ik er nog niet, maar ik ben wel weer actief een toekomst aan het opbouwen.”
Jesse: “Ik wil mensen meegeven dat het niet uitmaakt hoe het er nu uit ziet: De slechte tijden zijn de momenten die jou het sterkst maken, het zorgt dat de volgende keer dat je een tegenslag hebt je de kracht ervoor hebt om erdoorheen te gaan. Je staat er niet alleen voor.”
Romy: “Blijf niet alleen rondlopen, zoek hulp. Als je het niet wilt uitspreken naar je familie of vrienden omdat je denkt dat ze je niet serieus nemen, zoek naar iemand die je vertrouwt. Het praten zelf lucht al heel erg op en weet dat er altijd een oplossing is voor alles!”
Nynke: “Ohh zo cliché maar: praat erover! Je hoeft het niet alleen te dragen. Al lijkt het zo uitzichtloos, er komt echt een punt dat je jezelf zal herpakken en daar heb je anderen voor nodig. Maar op jouw tempo. Het mag er zijn.”
Last Man Standing
Alle vier doen ze mee met Last Man Standing. Eva en Jesse hebben zich bij het team van Nynke aangesloten, zo was het toch mogelijk om met de gehele MIND Young Studio bij elkaar te staan. “Maar in principe hebben we elk onze eigen reden waarom we daar staan. Mijn motto dat ik daar sta is voor zij die de strijd niet hebben kunnen winnen, voornamelijk iedereen die is heengegaan door toedoen van een eetstoornis” aldus Eva.
Romy: “Zeker doe ik mee met Last Man Standing. Met mijn eigen team jouwpsychischeklachten.nl”
Het team van Nynke #ZARESSARMY staat sterk! “Het team bestaat uit familie en vrienden van mij. Het is zo bijzonder om dat met mijn dierbaren te mogen doen en misschien wel een heftige periode af te sluiten. Samen staan we sterk”
Volg de socials van Mind Young Studio
http://www.mindyoungacademy.nl/
http://www.instagram.com/mindyoungstudio
https://www.youtube.com/channel/UC7lZ8m6svIR7blhSdj1g9pg/featured
www.lastmanstanding.nl
Eva, Jesse, Nynke en Romy, dank je wel voor jullie tijd en moeite, namens PsyBlog wensen we jullie heel veel succes bij Last Man Standing én met Mind Young Studio. We blijven jullie volgen!
