Zoals Emma tegenover me zit –krachtig, enthousiast en vrolijk – kan je niet vermoeden wat zich in haar verleden heeft afgespeeld. Deze mooie en energieke jongedame vertelt hoe ze in de puberteit verliefd werd op een jongen waarvan ze niet meteen door had hoe fout hij was. Zij was het onzekere meisje dat op zoek ging naar veiligheid -na de gehele basisschooltijd te zijn gepest- en vond deze veiligheid bij hem. Ze kregen verkering. Gaandeweg kwam Emma erachter dat er bepaalde zaken niet in de haak waren en dat de veiligheid eigenlijk schijnveiligheid bleek te zijn. Zo mocht ze niet met andere jongens praten, niet meer met vriendinnen afspreken en niet zonder hem op stap. Hij was manipulatief, had geen financiële middelen waardoor zij alles moest betalen, maakte ruzie -vooral verbaal- en gaf haar overal de schuld van. Op een dag stond de politie op de stoep voor iets waar Emma totaal geen weet van had. Toen kwam bij haar het besef dat ze nooit tot haar recht zou komen als persoon wanneer ze bij hem zou blijven en ze maakte het uit. Het stalken begon.

Definitie stalking

Stalking is het ‘stelselmatig lastigvallen van een persoon, door die persoon te achtervolgen, steeds op hinderlijke wijze contact op te nemen en soms ook te bedreigen’. Een stalker kan op allerlei manieren contact zoeken waardoor dit uiteindelijk een soort verslaving wordt. En net als bij een drugsverslaafde, voedt elke nieuwe shot –bij een stalker elke reactie – de verslaving. Daarom adviseert de politie om op geen enkele manier te reageren op het contact dat de stalker zoekt.

De ex van Emma zocht contact per mail, via WhatsApp, sms en Facebook. Ze kwam hem tegen op plaatsen waar ze hem niet verwachtte. Hij belde heel veel en in het begin nam Emma nog op, omdat ze niet besefte dat het averechts werkte. Per dag kreeg ze zo’n 200-300 berichten. Later dreigde hij met woorden als ‘Het is beter voor jou en jouw familie om te gaan verhuizen’.

Aangifte

Stalking (in de wet ‘belaging’ genoemd) is een strafbaar feit. Er is sinds 2000 een speciale anti-stalkingswet. Alleen een melding van stalking is voor de politie echter onvoldoende om tot vervolging en onderzoek over te gaan. Daarvoor is een aangifte nodig in de vorm van een ondertekend proces-verbaal en er dient het expliciete verzoek in te staan voor verder onderzoek. Tot slot dien je na een aantal dagen nog steeds achter je verzoek tot vervolging te staan.

Vaak is er onvoldoende bewijs om een stalker meteen aan te houden –alleen bij een ‘op heterdaad’ of als er een getuige bij is-, maar blijf melding maken van de incidenten zodat de politie deze vast kan leggen in het politieregister. Hiermee wordt informatie verzameld om daarmee uiteindelijk (met ‘gestapelde’ feiten) strafrechtelijk op te kunnen treden en de stalker te vervolgen.

Emma deed ook aangifte en had regelmatig contact met de politie. Een periode reden ze elk half uur langs haar huis om te zien of alles nog in orde was. Ze wilden haar echt graag helpen, maar surveilleren was het enige wat ze konden doen in de hoop de stalker op heterdaad te kunnen betrappen. Na een heftig incident in de vorm van een brand werden er zelfs camera’s opgehangen.

Psychische gevolgen

Het stalken had een grote impact op het dagelijks leven van Emma en haar familie. Ze werd bang en durfde niet meer alleen te zijn. Haar vader moest haar overal naar toe brengen en weer ophalen. Ze kreeg nachtmerries waarbij ze gillend en badend in het zweet wakker werd. Bij elke hoek die ze om ging, was ze bang dat hij er zou staan. Ze ontwikkelde een schuldgevoel tegenover de mensen om zich heen, schaamde zich (hoe kon ze zo dom zijn om iets met hem te beginnen) en ze was voortdurend alert. Familieleden en vrienden verbraken het contact, omdat ze niet wisten hoe hier mee om te gaan, maar ook uit angst dat hen iets zou overkomen als ze nog contact zouden blijven houden met haar.

Emma had buikpijn, last van extreem zweten, moest overgeven van de spanning en huilde veel. Haar onzekerheid nam nog meer toe en ze werd erg streng voor zichzelf: ze mocht geen nieuwe relatie krijgen; ze kon tenslotte niet op zichzelf vertrouwen.

In bepaalde stadsdelen durfde Emma niet te komen en ze wilde niet meer naar feestjes, verjaardagen of drukke plekken. Ze kon dan in paniek raken, was bang de controle te verliezen waarbij ze in haar hoofd gekke dingen kon denken: ‘Hij kan komen, ik kan iets geks doen, iedereen kijkt naar me, ze zien dat ik raar ben, anders ben’.

Op een gegeven moment was de stress zo hoog dat ze zelfs dingen ging zien die er niet waren. Ze was dan met haar nieuwe vriend op een brug aan het fietsen en dacht haar ex op zich af te zien komen die haar vriend vervolgens het water in duwde waarbij hij stierf. Ze dacht letterlijk gek te worden.

Vanwege privacy is er gekozen voor een gefingeerde naam.

Bronnen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stalking
https://www.politie.nl/themas/stalking.html