Wie kent de uitdrukking niet? Mensen hebben snel de neiging om hun gevoelens te delen als ze in emotionele nood zitten. Als jij net een slecht cijfer of ruzie met je vriend hebt gehad, is een van je reacties vaak om het te delen met de mensen om je heen. Logisch, denk je. Maar volgens een onderzoek van Lisanne Pauw zit het allemaal niet zo simpel.

Bijna iedereen herkent het wel. Een vervelende dag op het werk of op school en als je dan thuis op de bank neerploft kun je eindelijk losbarsten. Wat was er allemaal mis, wie maakte die vervelende opmerking en waarom liep het allemaal niet zo goed? Al deze punten komen aan de orde in jouw gesprek en aan het einde denk je: ‘zo dat is eruit’. Er is een wijdverspreide ervaring dat delen helpt, maar echte wetenschappelijke onderbouwing hiervoor is soms nog moeilijk te vinden. Men ervaart het delen van emoties als behulpzaam, maar op de lange termijn levert het vaak weinig op, aldus onderzoek van Bernard Rimé.

Onderzoek van Lisanne Pauw

In bovenstaande situatie lijkt het alsof delen helpt en je hebt dit vast ook wel eens zelf ervaren, maar het delen van emoties is op de lange termijn geen garantie voor meer geluk. Tijdens haar onderzoek keek Lisanne Pauw, sociaal psycholoog aan de Universiteit van Amsterdam, naar veel verschillende situaties en haar conclusie zal je misschien onverwacht vinden: op de lange termijn helpt het delen van emoties met anderen niet om je beter te voelen.

Hoewel het raar klinkt, is er wel een logische verklaring voor. Als mensen zich namelijk emotioneel voelen, dan zijn ze op zoek naar iets wat hen op dat moment prettiger kan laten voelen. Iets wat hun slechte gevoel weghaalt of fijne gevoelens weer naar boven brengt. Maar iets wat prettig is, biedt niet automatisch een oplossing voor een probleem. Het voelt fijn en op die manier helpt het dus, maar het probleem kan er na dat prettige gevoel nog steeds zijn.

Cognitieve en emotionele steun

Als je je beste vriend opbelt nadat je vriend het uit heeft gemaakt of je baas je een laatste waarschuwing heeft gegeven zijn er twee vormen van steun die je kan bieden, namelijk sociaal-affectieve (emotionele) steun en cognitieve steun. Bij sociaal-affectieve steun gaat het om erkenning en troost, iemand die met je kan relateren en je kan vertellen dat het ‘inderdaad erg vervelend is’. Cognitieve steun focust zich meer op het bieden van een ander perspectief. Je beste vriend luistert nog steeds, maar biedt dan ook een andere blik op je verhaal. Bijvoorbeeld dat je baas wel een punt had, aangezien je de laatste tijd ook minder moeite of energie in je werk hebt kunnen stoppen.

Als mensen hun emoties delen zijn ze vaak op zoek naar de eerste vorm van steun. Bovendien zijn mensen hier ook sneller toe geneigd, waar niks mis mee is. Maar soms kan de tweede vorm van steun juist helpen bij het vinden van de langetermijnoplossing.

Het belang van delen

Beide vormen kunnen helpend zijn voor iemand in emotionele nood. Om een probleem echt op te lossen is een ander perspectief vaak wel nodig, maar emotionele steun kan op het moment zelf ook erg prettig zijn en iemand bijvoorbeeld iets kalmeren. Als het een hele moeilijke situatie is, kan het ook verstandig te zijn om voor cognitieve hulp naar een professional te gaan, zoals een therapeut, om je te helpen bij het begrijpen van de gebeurtenissen en perspectieven.

Het is niet goed om  nu te concluderen dat we moeten stoppen met delen. Er zijn talloze onderzoeken die bewijzen dat emoties opkroppen slechte gevolgen heeft., maar het is belangrijk om niet al je steun te zoeken in het delen van emoties. Je kunt namelijk ook vast komen te zitten en samen gaan piekeren over hetzelfde probleem. In dat geval is het mogelijk goed om te kijken of iemand anders je kan helpen met het vinden van een ander perspectief, om op die manier tot een oplossing te komen.

Bronnen:
– Pauw: A Problem Shared is a Problem Halved? On the Dyadic Nature of Emotion Regulation.
– Rimé (2009). Emotion elicits the social sharing of emotion: Theory and empirical review.